B1010

Nasz sklep oferuje Państwu brąz cynowo ołowiowy B1010

Brąz cynowo – ołowiowy B1010 cechuje wysoka wytrzymałość mechaniczna, co oznacza, że jest bardzo odporny na ścieranie. Nadaje się do obróbki skrawaniem. Jest też odporny na korozję. Łożyska wykonane z brązu cynowo-ołowiowego B1010 mają doskonałą odporność na zużycie przy dużych prędkościach oraz pod presją wibracji. Stop cynowo-ołowiowy B1010 znajduje zastosowanie przy produkcji łożysk i części trących maszyn pracujących przy dużych szybkościach i naciskach.

Brąz

Brąz jest stopem miedzi z cyną oraz innymi pierwiastkami. Do najpowszechniej używanych stopów należą brązy: cynowe, aluminiowe, berylowe, krzemowe oraz ołowiowe. Brązy dzielimy na dwie grupy, tj. brązy do obróbki plastycznej oraz brązy odlewnicze.

Brązy do obróbki plastycznej charakteryzują się wysoką wytrzymałością oraz odpornością na korozję   i ścieranie. Stosuje się w nich mniej dodatków stopowych niż w przypadku brązów odlewniczych. W ten sposób uzyskuje się lepsze właściwości plastyczne powstałych stopów.

Brązy odlewnicze to z kolei stopy wieloskładnikowe, które oprócz cyny zawierają również inne pierwiastki, np. cynk, aluminium, ołów oraz fosfor. Charakteryzują się odpornością na korozję i ścieranie oraz dobrą lejnością i skrawalnością.

Plastyczność brązu znana była już przed wieloma wiekami – wykonywano z niego nie tylko proste narzędzia, lecz także biżuterię, naczynia, zbroje czy tarcze. Już wówczas radzono sobie bardzo dobrze z obróbką tego stopu i nadawaniem mu wymyślnych kształtów.

Brąz w zależności od rodzaju stopu i zastosowanych domieszek może służyć do tworzenia wielkich konstrukcji, np. w przemyśle elektromaszynowym, w którym elementy z brązu są poddawane działaniu wysokiej temperatury i czynników powodujących korozję.

Ołów

Ołów to metal bardzo miękki, niebieskawo-biały i silnie błyszczący w miejscach świeżego przekroju. Błyszcząca powierzchnia szybko matowieje w wyniku utlenienia. Powstaje cienka warstwa ochronna.

W naturze występują niewielkie ilości ołowiu, które mogą być wydobywane bezpośrednio ze złoża w ziemi. Głównym źródłem ołowiu jest jednak minerał o nazwie galena, czyli siarczek ołowiu.

Ołów tworzy wiele różnych związków. Cienka warstwa podtlenku ołowiu powstająca na świeżej powierzchni przekroju ołowiu zapobiega jego dalszemu utlenianiu. Z kolei tlenek ołowiu jest nierozpuszczalną, żółtą substancją stosowaną do produkcji szkła, wulkanizacji kauczuku i jako pigment. Arsenian ołowiu jest środkiem owadobójczym, otrzymywanym zwykle w wyniku reakcji między solą ołowiu a arsenianem sodu. Azotan ołowiu jest stosowany do wyrobu ogni sztucznych i innych związków.

Ograniczenie wykorzystania ołowiu w przemyśle sprawiło, że powstają nowe gatunki mosiądzu, w których dodatkowym składnikiem jest arsen. Gatunki te mają z czasem zastąpić mosiądze ołowiowe – zwłaszcza przy produkcji armatury i urządzeń mających styczność z wodą pitną.

Cyna

Pierwiastek o nazwie cyna był już stosowany w starożytności. Jest to srebrzystobiały, miękki metal. Cyna jest nietoksyczna, nie ulega korozji i można nią łatwo powlekać inne metale. Stosuje się ją jako składnik stopów, np. lutów i brązów.

Czysta cyna jest ciągliwa i kowalna, łatwo więc można ją formować przez walcowanie i wyciąganie. Wypolerowana cyna ma barwę niebieskawą, co wynika z reakcji metalu z tlenem pochodzącym z powietrza.

Tlenek cyny tworzy cienką warstewkę ochronną, zapobiegającą dalszemu utlenianiu metalu.